KERTENKELE AVCISI - 2

 

Kertenkele avında bazen artistlikte olmalı. Dedem bir şapka, bir sopa alıp geldi. Ben de bir şapka, bir çift eldiven ve bir kavanozla geldim. En havalısı benimkiydi. Ama havalılığı arttıran da dedemdi. Neyse, kertenkele avının başlangıcı böyle işte. Size anlatacağım nasıl bir sonu olduğunu ve nasıl yorucu bir zaman olduğunu ve bütün otların arasını karıştırmayı. Ama en yorucusu, en endişe gerektiricisi kertenkele bulmak. Buna doğru da yanlış da diyebilirsiniz ama sonuçta kertenkele avcısı benim!

 

 
Görüyorsunuz dediğim gibi yeşil ve kahverengi. Kafası mavi değil, zaten o da gözükmüyor. Size söylemiş miydim söylememişmiydim bilmiyorum ama yine söyleyeceğim kafası mavi, gövdesi yeşil kuyruğu ve arka bacakları da kahverengi. Bu arada vücudunda iki tane ön ayak var ve bu ön ayaklarda yeşil. Sadece söylemiş olayım dedim :)

Kertenkelenin yerinde olsaydım üzülürdüm. Normal, siz de üzülürdünüz. Bir kavanozun içine tıkılı kalmak. Hiç hoşuma gitmez. Sizin de gitmez. Gitmezse de şaşırmam.

 

Burada gördüğünüz benim. Sonunda size kendimin tuttuğunu ispatladım, veya ispatlamadım. Herkes içine kertenkele koyulmuş bir kavanozu eline alabilir. Ama kertenkele yakalamak başka bir şey. Bu yüzden dedim.. Böyle mutlu bir poz kesinlikle kertenkele yakaladığımı açıklıyor.

Ama siz inandınız mı hala bilmiyorum.

KERTENKELE AVCISI - 1

Burada gördüğünüz bir kertenkele ...Doğru duydunuz bu bir kertenkele. Güzel değil mi?

Mavi, yeşil, kahverengi muhteşem değil mi ?

Diğer 4 fotoğrafta olan yer Akçakoca'daki bir köy. Orada 2 tane rengarenk kertenkele gördüm. Siz de gördünüz. Şimdi orada gezinirken karşıma bir kertenkele çıktı. Ben de bu kertenkeleyi fotoğraf makinamla çektim. Bir tane daha gördüm ama o kaçtı. Giderken yolda 1 tane daha gördüm ve bunu da kaçırmıyım diye teyzeme çektirdim. Son anda yakaladığıma çok sevindim .Mutluydum çünkü bunu sitemde paylaşacaktım.

Burası Akçakoca'daki dedemin yazlık evi. İlk önce kertenkele avına çıkmıştım. Çok rahat bir şekilde bir tanesini yakaladım. İkincisinde bende kertenkele de yorulduk. Sonunda kertenkeleyi yorgun bir şekilde çıkardım, elimle yakaladım ve kavanoza koydum. Çok eğlenceli ama yorucuydu. 

Bir tane kertenkele korkudan yere düştü, ölmedi veya bayılmadı sadece yere yatıp camdan dışarı doğru baktı. Onlar adına çok üzüldüm ve onları bıraktım. Mutlu olup kaçıp gittiler.Çok mutlu oldum onları mutlu görmekten.

Bu demin ki kertenkelelerden birazcık daha büyük. Başta gördüğünüz mavi, yeşil ve kahverengi.  Bu ise yeşil ve kahverengi. Bunu yakaladığım için daha bir mutlu oldum. 

Bu en büyükleriydi. Kertenkele yakalarken eldiven taktım ısırırlar diye. Belki ısırır belki ısırmaz önlemini almak gerek. Bundan birazcık dedem korktu. Çünkü çok büyük ve yemyeşildi. 

Akçakoca ve Zeytin

Bu Zeytin, insanları koruyan köpek. Her şeyden korur. Hatta bir kertenkeleden bile. Çok can dostudur. İnsanları sever. İnsanlar da onu sever. Bazenleri Akçakoca'da anneannemlerin olduğu bölgede geceleri çakallar dolaşırken Zeytin geldi ve onları korkutarak kaçırdı. Bir keresinde birkaç tane köpek gelip Zeytin'le kavga etti. Zeytin ve diğer köpek takımı birbirlerine havlamaya başladılar. Sonunda Zeytin kazandı. Zeytin'in sahibi o sitenin bekçisi ama sitedeki herkes Zeytin'e bakıyor.  

 

 

 

Dedem bir ara Zeytin pirelendiği için onu yıkamaya karar verdi. Yıkamak için ilaçlar aldı. Bir köpek için bu kadarı fazla değil mi? Bence fazla değil. O bizim için, bizi korumak için herşeyi yaptı. Biz de pirelerinden rahatsız olmasın diye Zeytin'i ilaçlı suyla yıkadık. Ama ne yazık ki ona iyilik yaparken Zeytin'in canını acıttık. Onu özgür bırakınca hızla koşmaya başladı. Bütün sitenin etrafında dolaştı durdu. Ya canı acıyordu yada sevinçten koşuyordu. En azından pirelerinin birazı gitti...

 

Zeytin'i seviyorum. Bu yüzden onunla beraber fotoğraf çektirdim. Orada gülümsüyorum, korkmuyorum da. Korkan insanlara da korkmayın diye telaffuz ediyorum. Ama yine de korkuyorlar. En azından korkularını azaltıyorum ve Zeytin'i en çok ben seviyorum.